Blog: Gastblog 3 Marit: De burn-out als resetknop… en hoe dan verder?

In het leven moet je soms een risico nemen. Een stap zetten zonder te weten waar je uitkomt. Dit niet weten is zo spannend, maar soms ook juist wat nodig is. Zoals ik eerder schreef heeft de burn-out gefungeerd als een ware resetknop in mijn leven. Oude routines, voorkeuren en patronen voelden als beklemmend en totaal verkeerd. Zo merkte ik hoe vaak ik zonder nadenken meeging in het “Hoe is het? Ja goed, en met jou? Jaa, ja ook goed hoor, druk druk”-gesprek. Ook voelde ik in de stilte die er was de impuls om te gaan tekenen, in plaats van een vierde aflevering van New Girl te laden op Netflix. Dit waren in principe hele fijne inzichten. Toch vocht ik met de herstart, die volgde op de reset. De herstart verliep niet zo soepel. Nee. Het sputterde, haperde, protesteerde en liep nog een keer vast. Het voelde alsof ik rondjes bleef draaien in het door mijzelf gecreëerde leven. Als een kat die zijn eigen staart achterna zit. Het was dus tijd voor iets radicaals. Een sprong in het diepe.

Ik probeerde mijn nieuwe ik in mijn oude leven te forceren
Een radicale keuze volgt meestal op hoog opgelopen frustratie. Nou, geloof me… Die was er. Want ik had zo heerlijk mezelf gevonden. Of in ieder geval was er een tipje van de sluier gelicht waardoor ik zicht had op mijn nieuwe ideale leven. Maar mijn omgeving zat hier niet perse op te wachten. Die denderde lekker in hetzelfde tempo voort. Mijn nieuwe behoefte aan echte aandacht, verstilling en connectie voelden als een schreeuw in de woestijn. Ik had het gevoel dat ik stil stond en dit resulteerde weer in een gevoel van falen. Het lukte me gewoon niet om die nieuwe interne vlam die ik voelde in mijn bestaande leven tot uiting te brengen. Ik wilde verandering op allerlei vlakken. Ik wilde anders eten, anders communiceren, een trager tempo leven. Maar de mensen om mij heen voelden niet dezelfde urgentie.

De sprong in het diepe
En zo komt het dat ik deze blog schrijf in de lucht, ergens tussen Amsterdam en Stockholm. Ik merkte dat ik in Nederland moeilijk in beweging kwam. Want, waar begin je? Ik heb dus letterlijk een beweging gemaakt. En wel naar Zweden. Ik heb mijn rugzak gepakt en ben met al mijn vers gevonden ideeën en idealen op pad gegaan. Ik ga voor onbepaalde tijd op reis en hoop onderweg geïnspireerd te worden door andere mensen en andere manieren van leven. Ik koos voor Zweden vanwege de natuur, het seizoen (de wintertijd is goed voor verstilling en verder onderzoek naar wat er van binnen speelt) en natuurlijk de Zweedse kaneelbollen;-). Mijn eerste stop zal zijn bij een echtpaar die op het platteland woont en een yogastudio in het dorp heeft. Hierna ga ik wonen in de spirituele community Ängsbacka, waar leven met aandacht voor elkaar en de natuur centraal staat. Ik wilde even afstand van mijn Nederlandse leven. De plek waar alle narigheid had plaatsgevonden. Zo kan ik hopelijk over een tijd terugkeren vol inspiratie en kracht om weer een fijn leven op te bouwen. Of ik blijf onderweg ergens plakken? Wie weet. De tijd zal het leren, en ik ben er klaar voor.